Vorig jaar maakten we een REALmag over weemoed. De productie viel grotendeels samen met het tijdperk dat we ons nog lang zullen heugen als “de coronacrisis”. Weemoed en corona, dat paste mooi bij elkaar. Maar het was puur toeval.
Toen we “Weemoed” bedachten – of preciezer “Anatomie van de Weemoed” – was corona nog in geen velden of wegen te bekennen. Zelfs in China hadden ze er nog nooit van gehoord.
Het was best lekker dat de wereld even in een lagere versnelling ging. We hadden tijd om stil te staan bij kleine dingen. Het nu was sobertjes, de toekomst onzeker maar het verleden bleek perspectief te bieden. Rondhangen in het rijk van de weemoed was zo gek nog niet.
Voor zolang als het duurde.
We kunnen natuurlijk niet eeuwig achterom blijven kijken. Daar krijgt een mens een stijve nek van. De crisis is dan nog wel niet ten einde, op een gegeven moment wil je wel eens weten of er écht licht gloort aan het einde van de tunnel. Van weemoed naar welmoed dus. Vooruitblikken omdat het wel moet.
En we waren benieuwd hoe blijmoedig, opgeruimd en goedgemutst naar de toekomst gekeken werd. Welke inzichten er meegenomen werden uit een jaar op de plaats rust. Waar is aan begonnen en waar is een punt achter gezet? Hoe werd er afscheid genomen van de weemoed. Misschien dat deze uitgave daar enigzins een antwoord op geeft.
Nu te koop in onze shop
