‘Een beter beeld zullen u zijn geschriften geven’. Zo relativeerde Erasmus zijn eigen portret op de penning die hij, als een soort relatiegeschenk of visitekaartje, aan vrienden en bekenden uitdeelde. Koketterie? Mediageniek en ijdel was hij zeker.
Nu is na de thema’s schaamte, manipulatie, waanzin en zwart-witdenken, de schedel van Erasmus niet de meest logische opvolger, zou je denken. Maar schijn bedriegt. Alleen al het simpele feit dat onze hele identiteit – met bijbehorend gedrag en emoties – gehuisvest is in onze hersenpan, is reden genoeg om een ode te brengen aan de schedel.
